ภาพวาดแสดงขนาดของยานยนต์อุตสาหกรรม
นอกเหนือไปจากข้อมูลจำเพาะต่างที่ได้แสดงไปแล้ว ยังมีข้อมูลจำเพาะอื่นๆ ที่แสดงในรูปวาดแสดงขนาด ซึ่งรวมถึงภาพแสดงดังต่อไปนี้ด้วย
1. การแยกของงายก (ต่ำสุดและสูงสุด)
คือระยะห่างแนวระนาบระหว่างด้านนอกสุดของงายกข้างหนึ่งไปยังด้านนอกสุดของงายกอีกข้าง การแยกของงายกที่กว้างกว่าจะให้ความมั่นคงที่ดีกว่าเมื่อลำเลียงสิ่งของที่มีขนาดกว้าง
2. รัศมีการเลี้ยว (ภายใน)
คือ “วงกลม” ในจินตนาการที่ถูกวาดโดยล้อหน้าด้านในเมื่อหมุนยางบังคับเลี้ยว ด้วยองศาการหมุนสูงสุดด้วยความเร็วขับเคลื่อนต่ำสุด
3. ความกว้างของช่องทางที่ตัดกัน
คือความกว้างต่ำสุดของทางที่ตัดกันเป็นมุมฉาก ซึ่งยานยนต์อุตสาหกรรมอาจต้องเลี้ยว ไม่ว่าจะมาจากทางใด ข้อมูลจำเพาะนี้อ้างอิงจากยานยนต์อุตสาหกรรมที่ไม่บรรทุกสิ่งของ
4. ความสูงของที่กั้นของตก
คือความสูงในส่วนที่กั้นของตกซึ่งสิ่งของที่บรรทุกใช้พิงเมื่อเสายกนั้นเอียงไปทางด้านหลัง อาจต้องเลือกเสายกที่มีความสูงที่กั้นของตกมากๆ หากจำเป็นสำหรับการบรรทุก
5. การปรับเบาะที่นั่ง
เบาะนั่งนี้สามารถเลื่อนไปยังตำแหน่งด้านหน้าหรือด้านหลังได้ ซึ่งทำให้ไม่ว่าผู้ปฏิบัติงานจะมีขนาดตัวเท่าใดก็สามารถทำงานในตำแหน่งที่สบายในห้องปฏิบัติงานของยานยนต์อุตสาหกรรมได้
6. ช่องว่างของศีรษะ
คือระยะห่างจากส่วนบนของเบาะนั่งในแนวระนาบไปยังส่วนล่างสุดของหลังคาป้องกัน ยานยนต์อุตสาหกรรมได้รับการออกแบบมาให้ใช้งานได้กับผู้ปฏิบัติงานทุกคนบนโลกนี้
7. ความสูงของน้ำหนักถ่วงดุล
คือระยะห่างจากพื้นดินไปยังส่วนน้ำหนักถ่วงดุล
8. ความสูงกึ่งกลางของสลักต่อพ่วง
คือระยะห่างจากพื้นไปยังกึ่งกลางของสลักต่อพ่วงมาตรฐาน ขณะที่การลากจูงไม่ใช่ฟังก์ชั่นพื้นฐานขอบยานยนต์อุตสาหกรรมรูปวาดแสดงขนาดนี้จะให้การบ่งชี้ความสูงของสลักต่อพ่วงรถพ่วงที่สามารถใช้ได้
9. ระยะห่างบนทางลาดชัน (ด้านหน้าและด้านหลัง)
ช่องว่างบนทางลาดชันทั้งด้านหน้าและด้านหลังนั้นคือการแสดงองศาสูงสุดระหว่างพื้นผิวราบเรียบและทางลาดชั้นที่ยานยนต์อุตสาหกรรมสามารถวิ่งผ่านได้โดยสามารถสัมผัสพื้นผิวได้
เสถียรภาพของยานยนต์อุตสาหกรรม
สามเหลี่ยมความมั่นคง
สามเหลี่ยมความมั่นคงคือพื้นที่ทางทฤษฎีที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อเส้นด้านข้างที่มีความยาวเท่ากับเส้นหน้ายางด้านหน้าและเส้น
ตรงสองเส้นที่ลากไปทางด้านหลังจากจุดปลายของเส้นระหว่างหน้ายางด้านหน้าซึ่งตัดกันที่จุดกึ่งกลางระหว่างเพลาหลังพอดี
แม้ว่ายานยนต์อุตสาหกรรมแบบเดิมจะมี 4 ล้อ พื้นที่ ที่เกิดจากพื้นที่ต่างๆซึ่งสามารถเลื่อนจุดศูนย์ถ่วงได้อย่างปลอดภัยจะไม่ถูกแสดงด้วยรูปสี่เหลี่ยม แต่แสดงด้วยรูปสามเหลี่ยม โครงและเพลาหลังจะถูกรองรับที่จุดๆ หนึ่งที่อยู่ช่วงกลางของเพลาหลัง
พูดให้ง่ายก็คือ หากศูนย์ถ่วงที่รวมกันนี้เลื่อนออกนอกสามเหลี่ยมความมั่นคงดังกล่าว ยานยนต์อุตสาหกรรมก็สามารถพลิกค่ำได้
ข้อควรจำ: เมื่อมองอย่างผิวเผิน ยานยนต์อุตสาหกรรม 3 ล้อดูจะมีความมั่นคงน้อยกว่ายานยนต์อุตสาหกรรม 4 ล้อ อย่างไรก็ตาม ยานยนต์อุตสาหกรรม 3 ล้อมีสามเหลี่ยมความมั่นคงเหมือนกันกับยานยนต์อุตสาหกรรม 4 ล้อและไม่ได้ด้อยกว่ารถยก 4 ล้อเมื่อพูดถึงเรื่องความมีเสถียรภาพเลย
เสถียรภาพในแนวตั้ง
ทฤษฎีของแรงโมเมนต์แสดงให้เห็นว่าคันโยกจะอยู่นิ่งบนแป้นหากแรงที่ต้องการจะเลื่อนคันโยกตามเข็มนาฬิกานั้นเท่ากับแรงโยกที่ต้องการจะเคลื่อนคันโยกทวนเข็มนาฬิกา
ซึ่งแสดงได้โดยสูตรดังนี้
L1 x W1 = L2 x W2
ซึ่ง
W1 = น้ำหนักของสิ่งที่บรรทุก
W2 = การกระจายน้ำหนักของเพลาหลังที่ไม่มีการบรรทุกใดๆ
L1 = ระยะห่างจากจุดหมุนไปยังกึ่งกลางการบรรทุก
L2 = ระยะห่างจากจุดหมุนไปยังกึ่งกลางเพลาหลัง
เมื่อมีการบรรทุกที่ด้านหน้างายก อันจะทำให้ชดเชยความสมดุลโดยการทำงานที่เราเรียกว่าโมเมนต์คว่ำไปด้านหน้า (Mf) หากไม่การการต้านทานโมเมนต์นี้ ยานยนต์อุตสาหกรรมจะเอนไปด้านหน้า อย่างไรก็ตาม น้ำหนักถ่วงบนยานยนต์อุตสาหกรรมได้ชดเชยโมเมนต์คว่ำด้วยโมเมนต์เสถียรภาพ (Mr) ตราบใดที่ (Mr)มีค่าเท่ากับหรือมากกว่า (Mf) ยานยนต์อุตสาหกรรมก็จะไม่เอียงไปด้านหน้า
สามารถดูการทำงานของแรงโมเมนต์ได้จากรูปภาพประกอบ
Mf = โมเมนต์คว่ำไปด้านหน้า
Mr= โมเมนต์เสถียรภาพด้านหลัง
ข้อควรจำ: ต้องทำตามสูตรดังต่อไปนี้เพื่อให้ตรงกับมาตรฐาน JIS
สำหรับเสถียรภาพในแนวตั้ง
Mr/Mf = (W2 x L2) / (W1 x L1) > 1.25
โปรดจำไว้ว่ายานยนต์อุตสาหกรรมมีเสถียรภาพเกินกว่าข้อกำหนดนั้นไปมาก
ชาร์ตแสดงความสามารถสูงสุดในการบรรทุก
ชาร์ตแสดงความสามารถสูงสุดในการบรรทุกแสดงให้เห็นว่ายิ่งจุดศูนย์ถ่วงถูกเลื่อนออกไปไกลจากยานยนต์อุตสาหกรรมมากเท่าใดยานยนต์อุตสาหกรรมก็จะสามารถบรรทุกของได้น้อยลงเท่านั้น ชาร์ตแสดงความสามารถสูงสุดในการบรรทุกคือการแสดงผลด้วยเส้นกราฟของความสัมพันธ์นี้และใช้สูตรคำนวณดังต่อไปนี้
(ระยะห่างจากสิ่งบรรทุก+ศูนย์กลางการบรรทุก)X (จำนวนที่สามารถบรรทุกได้) = ค่าคงที่
ด้านล่างนี้คือวิธีการคำนวณความจุเมื่อศูนย์กลางการบรรทุกเปลี่ยนไปโดยพื้นฐานแล้ว วิธีการคำนวณวิธีนี้ใช้ค่าแน่นอนที่ได้จากกระบวนการดังต่อไปนี้:
ดังที่ได้เห็นในชาร์ตแล้ว เสายกที่มีความสูงมากถึง 4,000 มม.
สามารถบรรทุกได้ 2,000 กิโลกรัมที่ศูนย์กลางการบรรทุก500 มม. ระยะห่าง
จากสิ่งบรรทุก (จากเส้นกึ่งกลางของเพลาหน้าไปยังด้านหน้างา) ที่แสดง
ในข้อมูลจำเพาะข้อที่ 22 คือ 420 มม. ตามลำดับ
2,000 kg x ( 420 mm + 500 mm ) = 1,840,000
1,840,000 จึงกลายเป็นค่าแน่นอนที่ได้
หากมีจุดศูนย์กลางการบรรทุกเท่ากับ 1,000 มม ก็จะคำนวณความสามารถสูงสุดของการบรรทุกได้ดังต่อไปนี้
X กิโลกรัม = 1,840,000 ÷ (420 มม. + 1,000 มม.)
X กิโลกรัม = จุได้ 1,295 กิโลกรัม
ยิ่งไปกว่านั้น หากมีศูนย์กลางการบรรทุกที่ยาวมากประมาณ 1,500 มม. จะสามารถคำนวณได้ดังนี้
X กิโลกรัม = 1,840,000 ÷ (420 มม. + 1,500 มม.)
X กิโลกรัม = จุได้ 958 กิโลกรัม
ข้อควรจำ: โปรดจำไว้ว่าระยะห่างจากสิ่งบรรทุกจะไกลขึ้นเมื่อใช้เสาชนิด FV, FSV และเสาชนิดอื่นๆ
1.jpg)
